De galliërs waren dus kelten, natuurvolkeren. Ze leefden op het ritme van de seizoenen, in diepe verbondenheid met de natuur. Ze waren ervan overtuigd dat we als mens voortdurend reïncarneren. Dat we na elk leven bepaalde lessen hadden geleerd, en aldus rijper terugkeerden naar de andere kant dan dat we gekomen waren. Ze keken stilzwijgend alvast uit naar een volgend leven. Om die reden waren ze niet, of althans veel minder bang voor de dood. En treurden ze niet uitzichtloos bij het overlijden van een dierbare.

In die opvatting zijn wij,  inwoners van de lage landen, dan ook onze eigen voorouders. Inmiddels zijn we gewoon enkele tientallen levens verder gevorderd. “Oudere zielen” aan het worden, heet dat. 

Die rotsvaste overtuiging die ons destijds eigen was, werd ons evenwel afgenomen door de Romeinen. Kort voor onze huidige tijdsrekening werden we ingelijfd in het Romeinse rijk. Wij Galliërs, het is te zeggen, onze voorouders de Galliërs (die wijzelf dus toen waren, als jongere zielen) werden verslagen door Julius Caesar, en onze regio’s werden een romeinse provincie. We moesten verplicht inburgeren, en langzaam onze “pagan” geloofsovertuiging inruilen voor Romeinse goden en later voor het strenge katholieke christendom. Onze verbindende (heidense) feesten ter ere van moeder Aarde, werden omgedoopt tot christelijke versies als kerstmis, lichtmis, Pasen, Pinksteren, OLV Hemelvaart, Allerheiligen…. Oorspronkelijk vierden we op diezelfde tijdstippen van het jaar respectievelijk Yule, Imbolc, Ostara, Beltane, Lughnasa, Samhain,…

De Romeinen hielden ons voor : “mens sana in corpore sano”. “Een gezonde geest in een gezond lichaam”. Als Galliërs wisten we al dat een mens veel vernuftiger in elkaar zit dan dat. Onze druïdes gingen ons voor in dat collectieve bewustzijn. Wij hadden toen al weet van onze onsterflijke ziel. En van het feit dat het onze ziel is die van leven tot leven rijper werd. Rijker. Ouder. Met de connotatie zoals bij oude wijn, die veel genuanceerder en uitgebalanceerder is dan jonge wijn.

Dat collectieve bewustzijn, dat we als mens niet enkel bestaan uit vlees en bloed en uit verstand, maar daar bovenop ook bezield zijn, dat was erg diep in ons systeem gegrift. Zo diep dat het in onze ziel is blijven hangen. En ons dus al die tijd bleef vergezellen, van leven tot leven.

Ook al deden de machthebbers, in alle tijden die we achtereenvolgens meemaakten, er alles aan om ons op andere gedachten te brengen, dat bewustzijn is blijven sluimeren. Om nu, in deze moderne tijd, (lees : soort van eindtijd) langzaam terug aan het oppervlak te komen. De mist klaart op. Just in time.

Dat is geen toeval. Dat zulks nu aan het gebeuren is. Daar zit een groot mechanisme achter. Een Groot Plan.

Het Universum dat aan de basis ligt van alle menselijke bedrijvigheid en evolutie op onze planeet, heeft gewoon voorzien dat er een tijdperk zou aanbreken waarin er voor de mensheid omstandigheden zouden zijn die een terugkeer naar Thuis zouden faciliteren. En om de weg naar Thuis te kunnen vinden, zou het volstaan de weg naar zichzelf te vinden.

Aan de oudere zielen onder ons zou er als eerste de kans geboden worden om de weg naar Huis in te slaan. Gewoon omdat dat dan aanstekelijk zou werken voor wie erna aan de beurt zou komen. Het (energetisch) spoor dat de eersten zouden trekken, zou kunnen dienen voor de volgenden.

De manier waarop die kans geboden wordt aan de eersten? Er wordt van alles geregisseerd in het leven van de betrokkenen, wat maakt dat ze “ontwaken” uit de illusie die voor ons allen werd gecreëerd door onze machthebbers van alle tijden. Wat maakt dat ze op zoek gaan. Naar zichzelf. De persoonlijke, innerlijke zoektocht aangaan. Geholpen door voortdurend gepaste ‘toevalligheden’, die we in deze context liever synchroniciteiten noemen.

En dat brengt ons weer bij het uitgangspunt van deze blog: 

“Het pad dat je hebt te gaan”.

Als mens bezield met een oude ziel, heb je op een bepaald ogenblik geen vrede meer met de situatie waarin je ben verzeild geraakt. Op dat moment is het moment van de waarheid aangebroken voor je. Je kan je dan niet langer verstoppen, of je wordt ziek en gaat eraan ten onder.

Geen paniek. Dat is dus eigenlijk een bevoorrecht moment. Het Universum nodigt je uit om te gaan doen, niks minder dan waarvoor je in dit leven op aarde bent gekomen….

Wat dat precies inhoudt, daar moet je uiteraard nog achter zien te komen. Maar dat kan niemand in jouw plaats doen. Niemand voelt diep vanbinnen wat jij voelen kan. Jouw waarheid, hoe diep ook verborgen, daar dien jij in de eerste plaats achter zien te komen. Vandaar dat het een persoonlijke, innerlijke zoektocht betreft. Je staat er niet alleen voor. Je spirituele gidsen zorgen voor tal van bijstand. Via synchroniciteiten zeg maar.

En die waarheid dien je vervolgens te gaan respecteren. Walk your talk. Geen maskers meer, niet langer een ander naar de mond praten om niet op te vallen. Het ego zal enige tijd tegenstribbelen. Healing zal onmisbaar blijken onderweg.

Om een lang verhaal af te ronden. Het is helemaal niet vreemd dat er in deze tijd vreemde wendingen plaatsvinden in je leven (“…if your life is full of strange arrangements…”). Er is dus niks fouts aan de hand met je leven, integendeel ! Het Grote Plan is nu éénmaal al enige tijd aan het ontvouwen, en jij bent daar gewoon een radartje van. Eéntje dat binnenkort dient te gaan functionneren. Dus wordt dat radertje vooreerst al even “geactiveerd”. Als troost kunnen we je alvast meegeven : we zijn met massaal veel radertjes, en elk van ons zijn we er nodig, zelfs onmisbaar. Voor het goed functioneren van het geheel.

Dus, dat is “het pad dat je hebt te gaan”…. Het pad brengt je richting je bestemming. Richting je zelf-realisatie, de reden waarom je in dit leven bent geboren. En bij uitbreiding waarom je al je vorige levens hebt geleefd, want die hebben de blauwdruk van je ziel ingekleurd, en je aldus gemaakt tot wie je bent. Een mooi mens, ééntje die meetelt  ! (“heaven has a plan for you…”).

En ons ander uitgangspunt, de natuurvolkeren ? Welnu, één van de natuurvolkeren die tot op heden nog wisten te overleven, hebben iets wat uitermate relevant is op vandaag. Ze beschikken in hun stam over een wetenswaardigheid, een wijsheid of zeg maar : profetische boodschap, die ze al sinds generaties lang mondeling aan elkaar doorgeven. De Hopi indianen hebben hun grondgebied in het noordoosten van Arizona (Verenigde Staten). En het zijn de stam-ouderen, in het Engels de “elders”,  die dus deze wijsheden doorvertellen aan hen die achter hen komen.

Hun profetische boodschap brengt in beeldtaal wat in deze blog uit de doeken werd gedaan. Namelijk dat er een tijd is aangebroken die heel speciaal is voor je. Een tijd die bol staat van de synchroniciteiten. Die zijn er om je aan te sporen je leven een welbepaalde richting te geven. Want ze zijn onderdeel van iets groots dat aan het ontvouwen is. Er staat dus warempel één en ander te gebeuren, voor jezelf en voor de wereld om je heen. Best spannend nietwaar?

Laat de boodschap maar goed tot je doordringen. Geniet ervan!